سازوکار گسله پیشانی کوهستان (MFF) زاگرس در طول جغرافیایی 46 تا 5/48 درجه شرقی

زمین‌ساخت زاگرس به خاطر پوشش لایه‌های نمک در پوسته به‌گونه‌ای است که حتی زمین‌لرزه‌های بزرگ نیز به‌ندرت به‌صورت گسیختگی به سطح می‌رسند و رخنمون دارند. از این‌رو عوارض گسله‌های فعال به‌آسانی امکان‌پذیر نیست. مناسب‌ترین روش مطالعه گسله‌ها در این‌گونه موارد استفاده از تکنیک‌های زلزله‌شناسی است. از اهداف مهم مشترک زلزله‌شناسان و زمین‌شناسان پی بردن به سازوکار گسله‌ها و شناخت گسله‌ مسبّب زمین‌لرزه است. از این‌رو حل سازوکار کانونی به روش‌های مختلفی در مناطق گوناگون انجام می‌گیرد. در این مطالعه با روش شبیه‌سازی شکل موج اقدام به حل سازوکارهای کانونی زمین‌لرزه‌ها در پهنه گسله پیشانی کوهستان شده است و به دنبال آن با روش برگردان حل‌های صورت گرفته به حل و بررسی وضعیت تنش و شناخت صفحات گسلی منطقه پرداخته شده است. برای تعیین میزان صحت و درستی سازوکارهای کانونی به‌دست‌آمده از روش پلاریته (اولین رسید موج) نیز استفاده شده است. روندهای غالبی که به‌عنوان صفحه گسلی همخوان با تانسور تنش انتخاب شده است به دو دسته خاوری- باختری و شمال باختری تقسیم‌بندی شده‌اند. آن دسته از روندهای خاوری- باختری با شیب رو به شمال همخوان با گسله پیشانی کوهستان هستند. همین روندها با شیب رو به جنوب در این منطقه تاکنون به نقشه در نیامده است. روندهای خاوری– باختری خود به دو دسته پر شیب دارای مؤلفه افقی بیشتر و کم‌شیب با مؤلفه شاقولی بیشتر تقسیم شده‌اند.